Art. 4 ust.1 ustawy o rachunkowości stanowi, że jednostki objęte jej przepisami zobowiązane są do rzetelnego przestawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego. Dokonuje się to m.in. poprzez wykazanie kompletnych zobowiązań jednostki. Należą do nich rezerwy na świadczenia pracownicze, w tym rezerwy na odprawy rentowe.
Wiele jednostek, tworząc rezerwy na świadczenia pracownicze, w tym rezerwy na odprawy rentowe według zapisów Kodeksu Pracy uważa, że ich wysokość jest bilansowo nieistotna. Jednak aby się o tym przekonać, należy skorzystać z usług licencjonowanego biura aktuarialnego i dokonać ich wyceny.
Ponadto należy mieć na uwadze, iż wysokość odprawy rentowej może być przez jednostkę dobrowolnie podwyższona poprzez zapisy w wewnętrznym regulaminie wynagradzania lub zakładowym układzie zbiorowym pracy. To z kolei spowoduje konieczność wypłaty wyższych odpraw rentowych, a co za tym idzie – utworzenie wyższej rezerwy na odprawy rentowe. Do grup zawodowych, które zazwyczaj mają podwyższone wartość odpraw rentowych, uzależnione od całkowitego stażu pracy, należą górnicy, policjanci, żołnierze zawodowi, nauczyciele itp.
Podsumowując, podkreślić należy, że przy podejmowaniu decyzji o tworzeniu bądź nie rezerwy na odprawy rentowe należy mieć na uwadze zasadę istotności. Wskazuje ona na możliwość zastosowania uproszczeń w ramach przyjętej polityki rachunkowości, jeśli nie wpłynie to negatywnie na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji finansowej i majątkowej jednostki.